ارزیابی اثر کاهش پراکندگی بر بهبود پایائی

پایائی محصول یک ویژگی مهم در هر زمینه کاربردی است. پایائی بصورت احتمال انجام یک کار مشخص تحت شرایط معین و در مدت زمان از پیش تعیین شده, تعریف می شود. از ظرفیت یا مقاومت یک محصول و تنش یا بار تحمیل شده بر آن بمنظور مدلسازی و محاسبه مقدار پایائی, استفاده می شود. در بیشتر موارد کنترل بار در اختیار ما نیست اما با به کار بردن تمهیدات گوناگون می توان ظرفیت محصول را بهبود بخشید. از آنجائیکه محصولات تولیدی دارای مشخصات کیفی متفاوت می باشند, چگونگی تولید بر روی مشخصه کیفی تأثیر می گذارد. این مشخصه کیفی چنانچه در محدوده مشخصات فنی از پیش تعریف شده قرار گیرد محصول دارای کیفیت مناسب می باشد. در فرایندهای تولیدی به جهت وجود عوامل متعدد ممکن است مشخصه کیفی ایجاد شده برای یک محصول که به نوعی مرتبط با ظرفیت آن است در حد مطلوب نباشد و همین امر باعث پائین آمدن ظرفیت شود .تولید محصول با تعداد زیاد شرایطی ایجاد می کند که ظرفیت برخی از انها به حداقل برسد. در این تحقیق با در نظرگرفتن مقدار مرزی حداقل برای ظرفیت, توزیعهای آماری مناسب معرفی و اثر کاهش پراکندگی برای هر مشخصه کیفی یک محصول تحت توزیع های مشخص مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج تحلیلی و عددی نشان می دهد که با کاهش پراکندگی مشخصه کیفی محصول تولید شده, ظرفیت افزایش یافته و پایائی بهبود پیدا می کند.